Mijn leven in Melbourne

Nou, hier is ie dan eindelijk, mijn blog!
Vanaf de eerste week ben ik al bezig dat ik er eentje moet schrijven, maar toch komt het er steeds niet van. Aangezien veel mensen me toch wel beginnen te vragen hoe ik het nu heb hier in Australië en wat ik allemaal gedaan heb en nog ga doen, hierbij een update! Wil je niet teveel lezen, maar toch een indruk van mijn leven hier krijgen? Ik ga ook foto's uploaden, dus dan kun je die bekijken.:)

VERTREK EN AANKOMST IN MELBOURNE
Mijn vertrek in Brussel verliep allemaal soepel (uiteindelijk, na het last-minute ontvangen van mijn Visa!!) en ik had veel zin in mijn avontuur, en natuurlijk was ik heel blij om Joris weer te zien! Hij kwam me in Melbourne ophalen op het vliegveld, erg leuk!, waarna we twee dagen samen Melbourne hebben verkend, ik mijn Jetlag heb proberen te overwinnen en Joris me wat dingen verteld heeft over het Australische leven. Dat was erg handig, om al wat tips te krijgen, zodat een simkaart en bankrekening al meteen geregeld waren. Op maandagochtend moesten we helaas weer afscheid nemen, want Joris moest weer naar de universiteit in Brisbane en ik begon al, na anderhalve dag in Melbourne te zijn, meteen aan mijn stage! Gelukkig begon mijn begeleider erg rustig en kreeg ik eerst een rondleiding door het ziekenhuis en onderzoekslab, werd ik aan iedereen voorgesteld, ook een Nederlands meisje Jolien, die er nog twee weken was, en liet hij me daarna even bijkomen van alle indrukken. Ik mocht al vroeg naar huis als ik wilde, aangezien ik nog steeds een Jetlag had, maar ik wilde me niet laten kennen en ben half slapend artikelen gaan lezen op mijn werk. Ik had verder toch nog niet veel te doen naast werk, want ik kende nog niemand. Eenmaal thuis na mijn eerste dag 'werken' moest ik dringend op zoek naar een kamer, de eerste paar dagen sliep ik in een Airbnb. Na heel wat profielen te hebben aangemaakt op huiszoeksites en op heel wat kamers te hebben gereageerd, en een aantal aanbiedingen te krijgen die veel te ver weg waren, werd ik langzaam wel wat wanhopig. Ik was immers op zaterdag al begonnen met reageren en nog steeds had ik geen kamer gevonden. Gelukkig benaderde mijn huidige huisbaas me, die nu heel dodgy (gehaaid, doortrapt) blijkt te zijn, of ik interesse had om een kamer in een van zijn huizen te komen bezichtigen (hij heeft er elf!). Nou, daar had ik wel interesse in, want de huizen zagen er super uit op internet!

HUIZENJACHT
Op dinsdag had ik vrij gekregen, om alle dingen te regelen, om nog een beetje bij te komen en omdat mijn begeleider er niet was en ik nog niet veel te doen had op het werk verder. Dus ik op pad met mijn backpack, rolkoffertje en laptoptas naar mijn bezichtinging. Gelukkig hoefde ik maar met drie trams en moest ik overal staan, maar ik had het zo gevonden. Nu bleek dat het huis niet zo mooi bleek te zijn als op internet, maar het was prima voor een paar maanden. Helaas was mijn kamer nog bezet voor 2,5 week, aangezien een meisje haar huurtijd verlengd had. Aangezien de vrouw die me de kamer liet zien, niet wilde dat ik in een hostel moest slapen zo lang, en natuurlijk geld wilde verdienen aan mij, bood ze me een kamer aan in een huis een paar straten verder. Dit was dus wel zo mooi als op internet, het zag er uit als een luxe vakantievilla (zie foto's)! Prima dacht ik, hier kan ik het wel een tijdje volhouden. Aangezien de kamer 50 dollar per week duurder was, wilde ik toch, zodra het vrij was, naar het oorspronkelijke huis.

Na een dag bleek al dat ik me in dit huis niet thuis zou gaan voelen. Het was prachtig, maar de huisgenoten (8) waren heel erg op zichzelf en zodra ik thuis kwam na stage, om 7 uur, was iedereen in zijn/haar kamer. Ik was dan ook, op een jongen na, de enige die zelf kookte. De andere jongen die kookte, kookte om 11 uur 's avonds, omdat hij dan klaar was met werken en de rest van de tijd hield hij iedereen in de gaten, niet heel erg chill dus. Een ander nadeel was, was dat het op dat moment winter was in Melbourne, wat betekent zo'n 6-10 graden iedere dag en 's nachts dus vrij koud. Helaas had ik mijn winterjas niet meegenomen, dus loste ik het op door een trui en mijn wandeljas iedere dag aan te doen. We zijn in Nederland zeker erger gewend, maar om van de zomer zomaar ineens om te schakelen naar winter, wat ook betekent om 5.30 pikdonker, was wel ff wennen. De eerste week was dus nogal koud, en aangezien ik geen mensen had leren kennen behalve op mijn werk, vrij kort te beschrijven als: werken en series kijken.
Maar daar kwam gelukkig snel verandering in!

MELBOURNE VERKENNEN EN VRIENDEN MAKEN
Op die eerste zaterdag besloot ik de stad te gaan verkennen en de city walking tour te doen die mij aangeraden was. Daar waren nog twee jongens en een meisje die alleen erheen waren gegaan, die ik dus tijdens het lopen leerde kennen en het klikte meteen erg goed. We besloten na de tour te gaan eten, vroegen onze gids (een echt Melbourns meisje van 23) ook mee, en zo kwam het dat zij ons naar een goede pizzeria meenam en daarna naar een erg leuk barretje.
Dit bracht natuurlijk al heel wat verbetering in mijn Australische leventje!

Op maandag kwam Jolien met een whatsapp-groep van alle medische uitwisselingsstudenten in het algemene ziekenhuis, maar ze zei dat ze mij ook zou toevoegen, ook al zaten wij in het Royal Childrens ziekenhuis en ben ik niet echt een geneeskundestudent. Met een aantal mensen van deze groep ging ik die woensdag naar de Victoria market, waar een wintermarkt was, met gluhwein, silent disco, live muziek en heel veel lekker eten. Daar leerde ik heel wat mensen kennen uit heel de wereld, waarvan een aantal ongeveer even lang in Melbourne bleven als ik. Wat me wel opviel, was dat er ook heel wat maar 6 weken ofzo bleven en niet gingen reizen, maar meteen weer terug naar huis. Niets voor mij haha!
We spraken met een aantal meiden meteen een wijntour af voor een paar weken later.
Het ging dus allemaal steeds gemakkelijker, ik had al heel wat mensen leren kennen, vond mijn stage erg leuk en mijn collega's erg aardig en doordat ik de hele tijd alleen maar Engels praatte, werd ik daar ook een stuk zekerder over en werd dat dus ook velen malen beter.
Alleen mijn huisgenoten waren nog een minpunt.
Gelukkig kwam er in het tweede weekend in dat huis, een Indiase jongen in huis, die het leuk vond om samen dingen te ondernemen, dus gingen we die zondag meteen samen naar de Botanische tuinen, terrasje pikken en samen koken. Wat leuk was om te zien, was zodra wij begonnen met dingen samen te ondernemen, een aantal andere huisgenoten zich ook steeds meer lieten zien en gesprekken aan te gaan. Deze andere huisgenoten waren echter allemaal boven de 40 en hadden een heel ander leven dan wij. Toch was het leuk om over hun levenservaringen te kletsen, samen wijn te drinken, te wandelen door de buurt en tv te kijken.

VERHUIZING EN NIEUWE HUISGENOTEN
Na 2,5 week in dat huis te hebben gewoond, was het tijd om te gaan verhuizen. Gemixte gevoelens had ik, want ik had inmiddels toch al wat contact gelegd met mijn huisgenoten en ik wist dat het huis waar ik naartoe zou gaan heel wat ouder, vervallener en heel anders zou zijn. Nadat mijn Canadese huisgenoot me een lift had gegeven naar mijn nieuwe onderkomen (stiekem had ik toch al heel wat spullen verzameld in die paar weken), liep ik binnen en viel het alles mee! Het eerste meisje dat ik ontmoette was Nederlands, wat vrij snel duidelijk was, nadat we ons voorstelden. Hi, nice to meet you, I am Marieke, I am moving in today. Hi, nice to meet you, I am Anniek, are you Dutch? haha, allebei in lachen uitbarsten en toch wel blij te zijn met iemand uit Nederland als huisgenoot. Nu had het me niet uitgemaakt als ik een meisje uit een ander land als huisgenoot had gehad, maar allebei Nederlands zijn schept toch een band.
Ik vroeg haar meteen mee naar een Aussie footiegame, waar ik met beide groepen mensen die ik had leren kennen naartoe zou gaan. Ze ging graag mee en lekker Nederlands gingen we op de fiets ernaartoe. Na anderhalve week in Melbourne te zijn, vond ik het toch tijd om een fiets te kopen, want dat miste ik wel, scheelt veel geld en is lekker buiten zijn.

Met Anniek kon ik het dus al meteen vinden, maar hoe kan dat ook anders met een Brabants meisje van het platteland! (Dit betekende ook dat er de helft van de week aardappelen, champignons en steak op het menu stond. Met haar heb ik ook Melbourne nog wat verder verkend en lekker in het park gezeten.
Mijn andere huisgenoten bleken ook heel aardig te zijn, en ook van over de hele wereld (India, Denemarken, Nieuw-Zeeland, Frankrijk en Maleisië). We hebben veel avonden samen met heel wat huisgenoten op de bank gezeten, uit en thuis gegeten (uitgebreide 3-gangen diners gemaakt), gebbqd, gedronken en zijn we dagjes weggeweest. Nu is er nog een Indiase man over, en een Deense chef van 22, die een jaar lang door India heeft getrokken, nu werkt om geld te verdienen en dan nog door Nieuw-Zeeland en Australië gaat trekken een half jaar. Het huis zelf is inderdaad een beetje vervallen, maar ik vind het prima te doen, het doet me denken aan mijn jaren op de Boschdijk. En belangrijk natuurlijk, mijn kamer vind ik helemaal prima! En we hebben een sinaasappelboom, waardoor ik toen het lente werd lekkere, versgeperste sinaasappelsap kon drinken in het zonnetje in de tuin!=) Omdat we een extra wc en douche in een bijgebouwtje hebben buiten, kwam ik na de eerste dag meteen een dode spin aan de muur tegen en er zitten nu een paar hooiwagens op de wc, maar zelfs daar kon ik me overheen zetten. Al met al bevalt het me prima in dit huis dus!

VRIJE TIJD
Met de twee groepen mensen die ik naast mijn huisgenoten had leren kennen heb ik heel wat dingen ondernemen.
De vrienden die ik had leren kennen op de city tour, zijn een Ier, een Australiër en een Duits meisje (die in Maastricht gestudeerd heeft en een vriend gemeenschappelijk heeft, de wereld is dus toch best klein;)). Onze gids had ons tijdens de tour een hele lijst gegeven met allerlei barretjes en restaurants in Melbourne die speciaal waren, of gewoon heel leuk. We hebben in de weekenden afgelopen drie maanden heel wat van deze lijst af kunnen strepen. Ze waren inderdaad allemaal zo goed als dat ze zei, er is er ons geen een tegengevallen. Wat misschien belangrijk is om te vermelden is dat Melbourne een stad is met zo'n 4 miljoen inwoners en zo'n honderden barretjes en restaurantjes. Je moet dus wel weten welke echt de moeite waard zijn en er bovenuit springen. We hebben een aantal cocktailbars gehad, heel wat restaurants, nog wat gewone barretjes en een paar rooftopbars. Verder ben ik met deze groep twee weekendjes weg geweest. Het eerste weekend hadden we een lang weekend, want heel Melbourne had vrij vanwege de footie-finale. Nee, geen grapje, dit was een vrije dag voor iedereen. Voor het eerst en laatst, het was een politieke belofte. Het mooie was dat we de vrijdag vrij hadden, terwijl de finale op zaterdag was. Maar goed, wij vonden dat niet erg en wij gingen lekker naar een nationaal park, Wilsons prom, zo'n 2,5 uur rijden. Wat handig, zo'n vriend uit Brisbane met een eigen auto, dus geen gedoe met auto's huren etc! Het was echt supermooi daar, hier ligt het meest zuidelijke puntje van Australië, en een hele mooie kustlijn,. We hebben lekker veel gewandeld, ook al was het 30 graden, maar daardoor ook veel mooie dingen gezien, waaronder ook het Asutralische wildlife: Emus, kangoeroes, wombats, roggen, spinnen en slangen. Het tweede weekend weg was gewoon een kort weekend weg, naar de Grampians, een gebergte zo'n 3 uur van Melbourne af. Dit was een weekend vol met weer heel veel wandelen, maar daardoor waanzinnige uitzichten, kampvuur, kangoeroes heel dichtbij zien, zelfs met Joeys (baby kangoeroes) in de buidel en prachtige zonsondergangen.
Afgelopen weekend heb ik met deze mensen weer cocktails gedronken en gebbqd, en komend weekend staan een housewarming en movienight op het programma.

Met de andere groep mensen van over de hele wereld die ik had leren kennen van het ziekenhuis, heb ik ook heel wat dingen ondernomen. Zo heb ik met de meiden van de groep een wijntour gedaan in de Yarra valley gegaan, hebben we heel vaak curry in een uitstekend Thais restaurantje gegeten, zijn gaan uiteten, Bachelorette-avonden gehouden en stapavonden gedaan (waarbij onze Mexicaanse Engels ging praten met een Indiaas accent en het Indiase meisje (en half Nieuw-Zeelands) met een Mexicaans accent, vonden ze zelf (was dus absoluut niet zo), maar op dat punt waren ze al vrij dronken, dus het leverde wel hilarische gesprekken op). Vorige week dinsdag zijn we met 4 meisjes van die groep naar de Melbourne cup geweest. Ook dit is weer een vrije dag voor heel Victoria, en is de hele stad in rep en roer. De Melbourne cup is een paardenrace, waar je heel sjiek naartoe moet, dit betekent in jurkje en hoedje als vrouw zijnde, en waar je natuurlijk champagne moet drinken de hele middag. Dit was erg leuk om te zien en ook zelf mee te maken. Om het helemaal af te maken heb ik ook zelfs gewed, maar helaas niets gewonnen.
Wat leuk is aan deze internationale groep is dat er mensen de hele tijd komen en gaan, wat nieuwe contacten oplevert en helaas ook geregeld een afscheid, maar dat is natuurlijk wel weer een goed excuus om een drankje te doen in alweer een nieuwe bar!

FAMILIE EN VRIENDJE OP BEZOEK
Tot slot heb ik ook nog een paar weekenden omgekregen met Joris en een weekje met mijn ouders. Joris en ik zien elkaar ongeveer een keer per maand, wat heel fijn is, want nu weten we allebei waar we deze maanden allemaal mee bezig zijn, waar we werken/studeren, welke vrienden we hebben en hoe de stad waar we leven eruit ziet. Joris was dus het eerste weekend in Melbourne, en een aantal weken geleden was hij weer hier. Nu kon hij mijn stageplek ook zien, mijn kamer en de stad leren kennen uit mijn oogpunt. Ook zijn we naar de Lion King geweest, waar ik altijd al heen wilde, en het was zeker de moeite waard! In september ben ik naar Brisbane geweest, waar ik 7 jaar geleden dus ook al was geweest, maar maar heel kort. Leuk om te zien waar hij allemaal mee bezig is daar en waar hij uithangt de hele dag. En natuurlijk erg fijn om bij elkaar te zijn! Ook konden we daar de doop van kleine Daniekje live meemaken via Skype, fijn om daarbij te zijn!

Mijn ouders waren hier begin oktober een weekje op bezoek (daarna zijn ze drie weken naar Nieuw-Zeeland geweest). Met hen heb ik een auto gehuurd en hebben we de Great Ocean Road gedaan. Ik moest gewoon werken, dus heb ze na werk de pinguins bij de zee laten zien, meegenomen naar de Victoria market, mijn stageplek laten zien en we hebben natuurlijk gekaart. Erg fijn om hen toen even te zien, aangezien ik nog wel een tijdje van huis ben. Joris kwam de donderdag aan dat zij weer vertrokken, dus we konden nog even gezellig met z'n allen lunchen midden in de stad.

STAGE
Dan nog een laatste ding, de reden waarom ik hier ben, mijn stage. Zoals ik al eens liet vallen, is mijn begeleider erg aardig. Gelukkig ook maar, want ik zit naast hem op stage. In het begin was dit even wennen, voor beiden, hoeveel kun je vragen, hoeveel kun je vertellen etc. Maar hier was al vrij snel een balans in gevonden gelukkig. We gaan ook altijd samen lunchen, en dan we kletsen over vanalles, hij over zijn dochtertje en allerlei zaken, en ik vertel ook hoe ik het hier vind, laat hem af en toe eens een foto van kleine Daniek zien, en wat ik gedaan heb in het weekend of de avond. Erg relaxed dus. Hij vindt het ook geen probleem hoe laat ik binnen kom, dus mijn werkdagen zijn vaak van 9.30 tot 18.00, terwijl veel daar om 8.30/9 beginnen en om 17.00 weg zijn. Iedereen werkt hier heel flexibel, komt soort van binnen wanneer hij wil en gaat weer weg wanneer die wil, zolang die uiteindelijk z'n werk maar op tijd af heeft. Een ander puntje waar ik aan moest wennen, was dat mijn begeleider de enige ingenieur is in de groep. Ik zit in de heart research group in het MCRI in het Royal Childrens hospital, waar dus vooral veel medische onderzoekers zitten. We hebben een paar mensen in het cellab, een aantal die experimenteel werk doen met schapen, ultrasound mensen en een meisje die onderzoek doet met behulp van MRI scans. Erg interessant wat ze allemaal doen, maar niemand snapt dus echt wat wij doen. Dat is soms wel grappig, maar ik moest er wel aan wennen. Er is dus niemand anders om hulp aan te vragen dan mijn begeleider, maar gelukkig is dat geen probleem. Op de hoofdonderzoekers en mijn begeleider na is de rest allemaal vrouwelijk, wat fijn is bij de lunches, want dan kunnen we lekker vrouwengesprekken hebben. Als iemand weggaat, of het nu op vakantie is of voorgoed, of laatst had iemand een grant gekregen, gaan we op vrijdagmiddag uit lunchen, wat altijd erg gezellig is. Ook hebben we op vrijdagmiddag timtam time, dit is om 3 uur gratis timtams (hele lekkere chocoladekoekjes) eten en even pauze houden.
Mijn stage zelf is zo'n 20 minuten fietsen (2 heuvels op en 2 heuvels af heen en terug), door allerlei parken en langs de dierentuin, dus ik kan me een ergere fietstocht voorstellen. Ik geniet er iedere dag weer van!

Dan mijn stage zelf:
Ik zal het proberen gemakkelijk te houden.
Ik doe onderzoek naar eigenschappen in de longaders. Mijn begeleider heeft een model gemaakt voor alle bloedvaten in het lichaam, om daar drukken, flows en waveforms uit te halen, zodat je iets kunt zeggen over de circulatie in het lichaam. Ik ben dus nu specifiek naar de longaders aan het kijken. Nu had hij dit al in het model zitten, maar nog niet compleet, en alleen een bepaalde methode. De bouw van de longaders is in het model als volgt op gebouwd, met behulp van fractals (google maar ff, zijn leuke plaatjes van te vinden). Dit betekent dat de longader zich steeds opsplitst in twee kleinere aderen met bepaalde verhoudingen, tot hij een bepaalde minimale diameter bereikt heeft. Nu was het mijn taak om dit compleet te maken, en om een andere methode erin te verwerken, waardoor alles hopelijk sneller, maar net zo goed uitgerekend wordt. Dit was heel wat literatuur zoeken om de juiste formules en aannames te vinden, gepuzzel om het allemaal goed in zijn model te verwerken, en uiteindelijk proberen deze methode te optimaliseren. Voor de technische mensen onder ons: ik heb de methode die hij had geschreven gelineariseerd, wat inhield stoeien met Fourier in Matlab, heel wat formules om de impedantie uit te rekenen bijeenvoegen en omschrijven, zodat het programma steeds verder kan terugrekenen en de impedantie kan bepalen. Met deze nieuwe methode krijg ik de gelineariseerde druk met behulp van deze berekende impedanties en de flowresultaten, die ik vervolgens vergelijk met de niet-lineaire methode. Na af en toe wat geruzie met Matlab, ik heb bv een week verspild met het zoeken naar een fout in mijn programma, bleek er een punt te missen, waardoor hij niet de goede handeling uitvoerde, wat mijn begeleider ook niet wist, maar we gelukkig per toeval achter kwamen, heb ik het nu voor elkaar gekregen. Verder verander ik een aantal parameters die beïnvloeden hoe de verhoudingen tussen de moeder- en dochteraders zijn en ook hoeveel aders er zijn in totaal, want dit ligt niet vast. Ik kijk dus hoe deze parameters de hele structuur en alle eigenschappen veranderen.
Met dit model willen ze uiteindelijk de werking van de longen kunnen bepalen of verklaren, bijvoorbeeld als er een te hoge druk is in de longen is, waar ligt dit aan? Is het namelijk de bouw van de longen dan kan daar weinig aan gedaan worden. Ik zit natuurlijk in het Childrens hospital, dus mijn project is oorspronkelijk gebaseerd op neonaten (pasgeboren babys). Als een baby een slecht hart heeft, wordt er vaak een harttransplantatie gedaan, aangezien dit vaak de enige optie is. Maar als de longen (ook) het probleem zijn, is hiermee het probleem niet verholpen. Dus proberen ze met dit model te kunnen voorspellen hoe de werking van de longen is.
Ik hoop dat het een beetje te volgen is, anders moet je me maar nog eens vragen en zal ik het duidelijker proberen uit te leggen. Het is ook best lastig om alles van het Engels naar het Nederlands moeten te vertalen.
Ik ben nu bezig met het afronden van mijn project, dus alle eindresultaten verkrijgen en ik ben al begonnen met het schrijven van mijn verslag. Jammer is dat ik het niet meer kan toepassen op CT-beelden, wat de volgende stap was, maar mijn begeleider had dit al als te ambitieus gezien in het begin van het project. Dus helaas voor mij, maar er gaat iemand anders mee verder. Blij ben ik dus wel dat ik al een eerste stap in dit grotere project heb gezet.




Nog een weekje en dan is mijn stage voorbij, mijn tijd hier is voorbij gevlogen! Nu heb ik gemengde gevoelens, jammer om het hier af te sluiten, heb hier een toptijd gehad!, maar ik kijk er ook erg naar uit om lekker met Joris 2 maanden zoiets te gaan reizen. Kort ons reisplan: mijn verjaardag beginnen we op het strand in Byron Bay, dan gaan we zeilen op de Whitsundays, twee weken in een camper langs de westkust, van Uluru naar Adelaide, Great Ocean Road, Melbourne, Tasmanië en dan oud en nieuw in Sydney!

Wow, het is een megaverhaal geworden, sorry daarvoor, maar heb ook zoveel meegemaakt! En petje af als je het helemaal gelezen hebt haha!

Liefs, Marieke